domingo, 11 de septiembre de 2011

Restaurante Trébula, Cangas do Morrazo.


Resulta curioso que un gastropirado como el menda, pueda estar rastreando blogs durante muchas más horas de las recomendables y aún así, continúe descubriendo una buena parte de locales interesantes, gracias al boca a boca. La verdad que, aunque en cierto modo, esté tirrando piedras contra mi propio tejado, me encanta enterarme de ese modo.

Por otra parte, de un tiempo hasta hoy, no estoy demasiado por la labor de adentrarme en las últimas novedades restaurantiles. A día de hoy, sobran sitios donde dejarme caer para celebrar una feliz jornada gastronómica, donde se que voy a ser bien tratado, mientras me deleito con las celestiales viandas de los enormes profesionales que plagan los restaurantes del territorio gallego.

Esta es una de tantas excepciones y el motivo de que me dejase caer por aquí, es el haberme enterado de quien oficia en los fogones. Saludé por vez primera a Aitor, actual sheriff en la cocina del Trébula, en mi primera visita a Pepe Vieira y lo vi cocinando durante un curso al que asistí, en el citado restaurante. Previamente, había pasado una larga temporada en Casa Pendás.
Recuerdo haber pensado "al fiera este, algún día lo veré capitaneando su propia cocina y él me verá a mi devorando cuanto salga de sus hábiles manos". Ha pasado tiempo desde ese día, aunque menos del esperado, para que ese pensamiento pudiese materializarse.  Veréis por tanto, una larga sucesión de platos, perteneciente a un menú extra largo que disfruté en mi primera y, hasta el momento, única visita.

Antes de nada, daré una pinceladas sobre el restaurante y su entorno.
Cangas, es una bella población, relativamente próxima a Vigo y a Pontevedra -prácticamente equidistante- en la que el olor del mar, inunda todo el pueblo y sobre todo, las pituitarias de quienes visiten el Trébula; pues esta vinoteca-restaurante, se encuentra a tiro de piedra, del paseo marítimo que lo separa de la ría de Vigo. Las vistas están más que aseguradas, sobre todo si el día está bueno y optáis por ocupar una mesa en su amplia terraza.

Habéis leído bien, vinoteca-restaurante; no es el concepto que más me agrada, pero aquí han logrado una convivencia de lo más harmónica. Una carta de raciones con algún que otro giro de tuerca, para la vinoteca y un par de menús degustación para el restaurante. Uno de los menús lo venden a 35€ y el otro, más largo, a 45€. Estamos hablando de una RCP más que aceptable teniendo en cuenta que cuentan con un buen servivicio  con un maitre al frente y el estupendo producto, perfectamente cocinado, del que se puede disfrutar. A estas alturas cualquier gastroaficionado ya debería estar animándose a probar el Trébula. Si además digo que el curioso nombre del restaurante, se debe a una región italiana conocida por sus viñedos y olivos; lo cual es indicador de que al vino se le da la suficiente importancia como para disponer de una completa carta, y conocimientos de sobra para dejarse recomendar, ¡ya deberíais estar reservando!!!

¿Que bebí?. Un  Algueira crianza. NOTA DE CATA: VI NA ZO Y UN DULCE MOSCATEL PARA LOS POSTRES.


¿Que comí?.
Snakcs de yuca y patata morada.


Gambas de Huelva, con el jugo de sus cabezas.


Bogavante, salmorejo, migas... en el top five de la nui.


Bonito from Burela con algas y ajoblanco. Un plato tibio; también en el top.  


Vieira marinada, tomate, cebolla roja...


Más bonito, más fresco... una aproximación al ceviche.


Atún comunista marinado en soja y sésamo. Productazo.


Lomo de Jurel sublimado por su cocción, el acompañamiento de un escabeche suave y una espinaca casi cruda. 



Lomos de salmonete en un caldo ligero.


Lubina, otro top. ¿Alguien recordaba que mi favorita la tomé hace unos meses en Pepe Vieira?

Yema, crema de patata, migas y aceite de chorizo.


Steack tartar, tocando el cielo. La próxima vez, intentaré encargar un barreño hasta arriba de esto y un magnun de alguno de mis tintos predilectos.

Presa, de la lujuria estaba servidor durante los cárnicos instantes en los que devoré estos dos  platos.



Crema de albaricoque con peta zetas (SOBRANTES) y aceite de arbequina (sublime).


Cremoso de queso con frutos rojos.


Éxtasis de chocolate blanco, licor de café reducido...



Y mi infaltable expreso con gominola de licor café, trufa en polvo de pistacho, praliné y nuez caramelizada.






Ni que decir tiene, que me tomé la libertad de rebautizar casi todos los platos...



Dirección
Teléfono
Sitio web




17 comentarios:

  1. Bueno que pintaza tiene si señor que pena que Vigo me pille tan lejos pero en fin algún año igual se me arregla.
    Oye y el moscatel cual fue?????
    Un saludo

    ResponderEliminar
  2. Xa me dixera un amigo meu de Vigo que estaba ben o sitio. Noto un certo recordo ó Pepe Vieira en canto á estética dos pratos, non? E a sobremesa co contraste de arbequina recordame moito a unha das sobremesas do restaurante do Camiño da Serpe... Aproximadamente de cantos € estamos a falar por ese pedazo de menú que degustaches? A verdade é que, prato por prato, tén moi boa pinta, e ademais como eu adoito veranear por eses lares, seguramente pra o ano que vén me deixarei caer polo Trébula. Antes aínda teño que facerlle algunha visita máis a Xosé Torres Cannas e ó Señor Pepe Solla, sen olvidar a Lord Marcelo Tejedor, pra min os tres mellores do país, non sei que che parece a ti, Daninland. Un saúdo!

    ResponderEliminar
  3. Buenas Ankabri;se trataba de un moscatel malagueño (lógico) de una casa que , según me han dicho, se dedica además a la elaboraqción de mermeladas? y el caso es que era mermelada pura. Demasiado dulzón, demasiado....
    Acompañó bién a los postres, sobre todo al primero.

    Se trataba de un Silvano García 2006. Me encanta el moscatel, pero este no es el mío ;-)

    ResponderEliminar
  4. Moi boas, Gastropontés; algúns dos pratos son herdados de P. V. C. d. S., como ben dixeches sobre a sobremesa, teñen toques inconfundibles.
    O cociñeiro estivo ás ordes de Xosé Torres Cannas durante moitos anos e iso non se esquence nuns meses. Coñezo bastante a cociña de Pepe Vieira, por que ademáis de visitalo nun par de ocasións, asistín a un curso, que me axudou a profundizar na mesma.

    O menú longo véndese a 45€, pero no meu caso caeron ó redor de tres pratos a maiores.

    Xa sabes que se pasas por Cangas o Trébula é visita obrigada, aínda que so sexa para tomar unhos viños ;-)

    En canto ós outros tres, diexando ben claro que fuches ti quen preguntou; son adepto á cociña de Xosé Torres Cannas, sobre todo polas sorpresas que soen aparecer polos menús e a incorporación de arroces e queixos nos mesmos -inxustamente esquecidos en moitos restaurantes-.
    Solla, gustame moito; nas miñas experiencias roza a perfección, sempre me toca a fibra con máis de un plato e consegue que o apartado das carnes quede, como pouco, á altura do resto do menú; como debe ser. Ademáis algo curioso neste cociñeiro, é que me gusta máis cando os menús maceran unhos meses na miña memoria.

    O Lord xa me parece un caso aparte e todo o quue diga da sua cociña, non faría senón empequenecer ós anteriormente comentados.

    Por último, saíndo xa destes tres fieras, pareceume entender na tua última liña, que nunca pisaches Casa de Comestibles. Deixoche un ligamento a algunhas das mellores crónicas que lein, sobre ese pequeno gran RESTAURANTE.

    PRIMEIRA:
    http://daninland.blogspot.com/2010/08/casa-de-comestibles-2-vez-o-no-eran.html

    SEGUNDA:
    http://daninland.blogspot.com/2011/01/casa-de-comestibles.html

    TERCEIRA:
    http://daninland.blogspot.com/2011/03/casa-de-comestibles-en-coruna.html

    Na terceira, podes prestar atención ó último párrafo; pois, do mesmo xeito que o resto da crónica, segue vixente.

    Saudos, moitas grazas pola visita e ¡que non se che atraganten!!!. Bo proveito.

    P.D: Si, as crónicas son miñas, non preciso avoa jejejjeee

    ResponderEliminar
  5. Silvano Garcia tiene cosas interesantes pero ese moscatel como tu buen dices si peca de dulce esta mucho mejor un monastrel que hacen monovarietal.
    Nosotros hemos estado es casa solla, Pepe Vieira, donde el lord que decís jejeje alguno otro mas, pero la que siempre nos sorprendió y gusto mas fue Toñi Vicente, estamos con muchas ganas de ir al Laurel seguro sigue teniendo magia en los fogones.

    ResponderEliminar
  6. ¡Ay Ankabri! este amago de gourmet, siempre se ha lamentado de no haber probado la cociña de la Toñi.
    Una mujer que ha pasado por Michel Guerard y ha triunfado en tierras gallegas, no puede ofrecer sino divinidad.

    Ese laurel, puede que algún día si se pruebe...

    Un saludo.

    ResponderEliminar
  7. Uno más a la lista, muy buen pinta, si señor.
    Y buen repor, como siempre, daninland.

    Duda (por no buscar por San Google), ese vino que es y de donde es¿?¿?¿?¿?¿?¿

    Saludos.

    ResponderEliminar
  8. Muy buenas ovetum; estamos hablando de un Ribeira Sacra compuesto integramente por uva Mencía con crianza en roble. No he probado ningún vino 100% Mencía, gallego o no, que me flipase tanto, sin tener que pagar una burrada más.
    El caso es que recomiendo que os adentréis en la web de la bodega, pues poseen un lote de vinos (no los he probado todos, pero todos los que he probado me flipan). A modo de curiosidad, te diré que para uno en concreto, utilizan barricas de roble gallego (carballo).
    También elaboran blancos y tintos con otras variedades.

    Si todo sale bien, visitaré las bodega en octubre y os lo contaré como buenamente pueda.
    Será más o menos durante esos días, cuando me pegue un viaje fugaz por las Asturias. Adivina en que cueva (por no decir corral) me meto fijo ;-)
    Un saludín.

    ResponderEliminar
  9. A verdade é que tén unha pintaza o sitio: pequeno pero matón. Non dubides que irei (de feito entereime da súa existencia mediante o teu blog), e non vou tardar moito, Daninland. Coméntoche. Un saúdo!

    ResponderEliminar
  10. Disfruta Gastropontés; para iso estamos.

    ResponderEliminar
  11. Daninland me encanta ese corral que vas a vistar (Arriondas ???), y alguna cueva más jeejje. Muevete 200 Km más y nos vemooooooooooos ejejej.
    Un saludo.

    ResponderEliminar
  12. Ankabri, has acertado. Te seré sincero; no creo que me anime con esos 200 Km, más que nada por la vuelta y por que el viaje será relativamente relámpago.

    En otra ocasión, seguro que coincidiremos y estaré encantado de estrecharte la mano. Entre tanto disfrutaré leyéndote.

    ResponderEliminar
  13. Me he metido en la web de la bodega y no me queda claro ¿por cúal me decanto?

    Si a mí me convenció el torna dos pasas y a tí Lalama, ¿este de que tipo es? ¿mas ácido como Lalama o ese punto que tenia el dos pasas?

    gracias de nuevo, y reitero que gran post el de le evolución........

    ResponderEliminar
  14. Gracias ovetum, muchas gracias.
    El red wine, no es tán ácido como Lalama; pero si tiene acidez, digamos que mejor llevada; es más elegante y redondo(los de Dominio do Bibei, me van a matar por tu culpa ;-) ).
    Con el Torna, me pasó como con las vírgenes suicidas (peli de Sofia Coppola); estaba todo el rato agurdando a que pasara algo y no pasaba,....,..

    Por cierto; pese a ser un fanático de ciertos vinos que exiben alto grado de acidez (tipo La Cueva del Contador '03), no soy de los que les gusta que el vino, recuerde a la limonada...
    No se si conoces el Regoa. Yo no lo tolero...

    P.D: Muy buena la de meterle caña a Lolo ;-))))

    ResponderEliminar
  15. Yo me decantaría por el crianza mencía o el pizarra. Pero seguramente, te gustará para más ocasiones el primero de los dos.

    Saludín.

    ResponderEliminar
  16. Mi mujer, María y yo somos habituales. No s ha enganchado desde el principio.
    Magnífica cocina, cuidadísimo trato (bravo Anselmo) y amplia carta de vinos para todos los paladares y bolsillos.
    HIPER-recomendable (
    Pdta:
    Aunque no lo creais, no somos accionistas de Trébula, jajaja

    ResponderEliminar
  17. Hola Isaac y María; últimamente estoy trabajando por Cangas y cuando paso cerca, me-se-ponen los dientes de un largo que no veas.

    Estoy deseando volver. Ojalá que aún dispongan de ese steak tartare; sencillamente bestial.

    ResponderEliminar